Δένδιας: Μύθος πως έχουμε λίγους αστυνομικούς-Έχουμε πολλούς, αλλά 10.000 είναι μόνο στην Ασφάλεια!

Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκος Δένδιας πραγματοποίησε χθες (08/04/2014) την κεντρική ομιλία κατά την έναρξη της δεύτερης ημέρας των εργασιών του 2ου Ετήσιου Συνέδριου για την Άμυνα και την Ασφάλεια «EXPOSEC-DEFENSEWORLD 2014». 
Το Συνέδριο συνδιοργάνωσε το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και με την υποστήριξη του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας – ΚΕΜΕΑ, της Ένωσης Ελληνικών Εταιριών Αεροδιαστημικής & Αμύνης – ΕΛΕΑΑ και του Συνδέσμου Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού – ΣΕΚΠΥ.

Ο κ. Δένδιας κατά την ομιλία του ανέφερε τα εξής:
«Καλημέρα κι από μένα και σας ευχαριστώ για την εξαιρετική τιμή που μου κάνατε να διατυπώσω κάποιες σκέψεις στην πολύ σημαντική αυτή διοργάνωση.
Να ξεκινήσω με το τι αντιμετωπίζουμε. Να πάμε πρώτα στις εξωτερικές συνθήκες. Νομίζω ότι η χώρα, τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική ιστορία της, δεν είχε αντιμετωπίσει, ίσως και μεταπολεμικά, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χειρότερη κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της. Η ευρύτερη περιοχή έχει πλήρως αποσταθεροποιηθεί. Αν θέλετε μαζί να κάνουμε tour d’ horizon, να ξεκινήσουμε από το Νότο. Η Λιβύη δεν αποτελεί ουσιαστικά κρατική οντότητα, η Αίγυπτος είναι σε μία φάση αναταραχής, στη Μέση Ανατολή είναι προφανές τι συμβαίνει, στη Συρία το γνωρίζετε επίσης. Εδώ ανοίγω μία παρένθεση για να πω ότι στη Συρία αυτή τη στιγμή υπάρχει η ισχυρότερη παρουσία της Αλ Κάιντα παγκοσμίως. Η Τουρκία αντιμετωπίζει δυσκολίες. Να περάσουμε στον Εύξεινο Πόντο: ο Καύκασος είναι στην κατάσταση που καλώς γνωρίζετε, σε Ουκρανία, Κριμαία, Ρωσία, Μολδαβία, Υπερδνειστερία έχουμε μία συνολική κατάσταση αποσταθεροποίησης.
Η Ελλάδα, νομίζω μπορεί κανείς να πει ότι είναι ίσως ο σταθερότερος παράγοντας αυτή τη στιγμή στην ευρύτερη περιοχή. Όμως, δεν είναι παρά ένας παράγων, ο οποίος δεν επηρεάζεται από τις εξωτερικές εξελίξεις.
Τώρα, να περάσουμε στις εσωτερικές συνθήκες. Κυρίες και κύριοι, νομίζω πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Εάν υπάρχει ένας τρόπος να ξεφύγουμε από την τεράστια κρίση που αντιμετώπισε η χώρα και φαίνεται να βγαίνει από αυτήν, είναι να μιλήσουμε στην ελληνική κοινωνία με απλά και πραγματικά λόγια.
Στον ευρύτερο τομέα της Δημόσιας Ασφάλειας, μεταπολιτευτικά, θα έπρεπε να πω ότι το ελληνικό κράτος, σταδιακά και με διάφορες δικαιολογίες και αιτιολογίες, κατανοητές μερικές, όμως με τραγικά αποτελέσματα, παραιτήθηκε κατ’ ουσίαν από την επιβολή του νόμου. Έχουμε τα παραδείγματα, του Δεκεμβρίου του 2008, του Φεβρουαρίου του 2012, που σας θυμίζω ότι 35 νεοκλασικά κτίρια πυρπολήθηκαν μέσα σε 6 ή 7 οικοδομικά τετράγωνα στο κέντρο της πρωτεύουσας του κράτους. Και η ανοχή μίας ευρείας περιοχής εντός του κέντρου της πρωτεύουσας του κράτους να λειτουργεί υπό ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς, αποτελεί πλήρη απόδειξη γι’ αυτό το οποίο σας λέω. Η Ελλάδα αψηφά το βεμπεριανό ορισμό του κράτους, δηλαδή ομάδα ανθρώπων σε συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, που ασκούν διοίκηση, ψηφίζουν νόμους και επιβάλλουν αυτούς τους νόμους. Αυτό στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο του 2012, σε πολλές περιπτώσεις, δεν ίσχυε και δεν αντιμετωπιζόταν. Όπως στη Μετανάστευση: Βρισκόταν απολύτως εκτός ελέγχου. Τα σύνορα του κράτους μπορούσε οποιοσδήποτε να τα περάσει περπατώντας και να φτάσει στην πρωτεύουσα χωρίς να ελεγχθεί. Με αποτέλεσμα ένας τεράστιος και - να μου επιτραπεί η έκφραση - παράνομος μεταναστευτικός πληθυσμός. Εγώ δεν χρησιμοποιώ τη λέξη άτυπος, μετάφραση του αγγλικού irregular. Χρησιμοποιώ τη λέξη παράνομος, illegal. Στον Ποινικό Κώδικα υπάρχει σαφής διάταξη που απαγορεύει την παράνομη είσοδο στη χώρα, όποιος την παραβαίνει είναι παράνομος. Αυτό ισχύει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Εγκληματικότητα: Αυξανόμενη συνεχώς, μέχρι τουλάχιστον το 2011. 
Σωφρονιστικό σύστημα: Παρά τις τεράστιες προσπάθειες, μπορώ να πω από πάρα πολλούς υπουργούς - εθήτευσα και εγώ σε αυτό το υπουργείο επί 7 μήνες και το γνωρίζω - μία κατάσταση στην οποία το σωφρονιστικό σύστημα ήταν σε μεγάλο βαθμό -και παρά τις πάρα πολύ μεγάλες προσπάθειες που κάνει και ο νυν Υπουργός- παραμένει εκτός των ορίων του νόμου.
Εσωτερική τρομοκρατία: Εδώ κάναμε ένα κεφαλαιώδες στρατηγικό λάθος ως χώρα. Με την σύλληψη το 2002, από το καλοκαίρι μέχρι τον Σεπτέμβρη, των στελεχών της 17ης Νοέμβρη, νομίζαμε ότι τελειώσαμε με το θέμα της τρομοκρατίας. Αυτό ήταν απολύτως ανακριβές, ήδη από το φθινόπωρο του 2002 ξεκίνησαν άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις από τον Επαναστατικό Αγώνα και από εκεί και πέρα, από την Συνομωσία των Πυρήνων της Φωτιάς.
Παρά ταύτα, η ελληνική κοινωνία προτίμησε την αισιόδοξη εκδοχή ότι η τρομοκρατία ηττήθηκε και αδιαφορήσαμε τελείως για μια σειρά ετών, εγκαταλείποντας τις δομές που φτιάχτηκαν για να αντιμετωπιστεί η 17 Νοέμβρη και κατά συνέπεια σήμερα έχοντας επίσης παρόν το φαινόμενο της εσωτερικής τρομοκρατίας.
Τι κάνει το κράτος για όλα αυτά, μεσοχρόνια και μακροχρόνια; Μεσοχρόνια, η πρώτη και μέγιστη απειλή ήταν το μεταναστευτικό. Εκεί η απάντηση της ελληνικής πολιτείας υπήρξε πειστική. Αυτή τη στιγμή η χώρα έχει θωρακίσει τα σύνορα της στον Έβρο. Αντιμετωπίζει πρέπει να σας πω επίσης πρόβλημα στα θαλάσσια σύνορά της, γιατί ένα μέρος μετακινήθηκε, όμως το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα δεν είναι ούτε το 20% του προβλήματος που αντιμετώπιζε πριν από τον Ιούνιο του 2012, πριν αναλάβει η Κυβέρνηση Σαμαρά. Δημιούργησε ένα σύγχρονο σύστημα χειρισμού των παράνομων μεταναστευτικών ροών και αυτή την στιγμή έχουμε την πιο σύγχρονη Υπηρεσία Ασύλου στην Ευρώπη. Έχουμε δημιουργήσει μία καινούργια Υπηρεσία Ασύλου, έχουμε δημιουργήσει μία καινούργια Υπηρεσία Προσφυγών, έχουμε δημιουργήσει μια σειρά προαναχωρησιακών κέντρων, έχουμε δημιουργήσει μια σειρά κέντρων πρώτης υποδοχής. Νομίζω ότι η χώρα μπορεί αυτή τη στιγμή μπορεί να συνομιλήσει με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Δεν λέω ότι όλα είναι τέλεια, προς Θεού. Αλλά ουδείς στην Ευρώπη αντιμετώπισε το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίσαμε εμείς, με τα οικονομικά δεδομένα που το αντιμετωπίσαμε εμείς. Χρειάζεται μία πολύ μεγάλη συζήτηση με τους Ευρωπαίους εταίρους και φίλους μας για το μεταναστευτικό, αλλά πλέον μπορούμε να την διεξάγουμε.
Εγκληματικότητα: Στην εγκληματικότητα τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά σημαντικά. Εάν δείτε τους τωρινούς δείκτες σε σχέση με το 2011, το οποίο το θεωρώ ως χρόνο αναφοράς, λόγω της πάρα πολύ υψηλής εγκληματικότητας του ‘10 και του ’11, θα δείτε ότι παρά την οικονομική κρίση - ανοίγω παρένθεση για να πω είναι ευκόλως κατανοητό στον οποιονδήποτε και σε εμάς τους μη ειδικούς ότι η κρίση, η οικονομική κρίση είναι παράγων αύξησης της εγκληματικότητας - σε σχέση με το 2011, η μείωση του δείκτη της εγκληματικότητας κατά μέσο όρο υπερβαίνει το 20 – 25% διαρθρωμένη στα διάφορα αδικήματα. Αλλά νομίζω ότι το κυριότερο, είναι πως προσλαμβάνει ο μέσος άνθρωπος την απειλή κατά της ασφάλειάς του. Πριν από τον Ιούνιο του 2012, η εγκληματικότητα, η αντιμετώπισή της, η ασφάλεια, ήταν δεύτερη μετά την οικονομία στα θέματα που απασχολούσαν τους πολίτες, αυτή τη στιγμή είναι πέμπτη ή έκτη σε όλες τις μετρήσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο Έλληνας πολίτης, εκλαμβάνει πλέον ότι απειλείται πολύ λιγότερο. Επίσης, αξίζει να δείτε έναν άλλο αριθμό, ο οποίος δεν είναι γνωστός, ότι η Ελληνική Αστυνομία εκτινάχθηκε 25 ποσοστιαίες μονάδες στην αποδοχή του κόσμου τα τελευταία δύο χρόνια.
Αυτή την στιγμή έχει δείκτη αποδοχής, παρά τη δραστηριότητα που ασκεί, που πολλές φορές τη φέρνει σε αντιπαράθεση με ομάδες του πληθυσμού, με απεργούς και τα λοιπά, η οποία υπερβαίνει το 55%. Για να έχετε μία αίσθηση, πιο πάνω είναι μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις και υπερβαίνει - με κάθε σεβασμό προς το πρόσωπο - κατά 15 μονάδες την Προεδρία της Δημοκρατίας, κατά 25 μονάδες την Βουλή, κατά 35 μονάδες την Κυβέρνηση και νομίζω κατά 40 μονάδες τους πολιτικούς.
Μεσοχρόνια λοιπόν, το ελληνικό κράτος έχει δώσει μια απάντηση. Το ερώτημα είναι αν μακροχρόνια είναι διατεθειμένο να αντιμετωπίσει το φαινόμενο και πώς. Εδώ η προσπάθεια η οποία γίνεται είναι μεγάλη, είναι σε βάθος χρόνου - για να υπάρξουν αποτελέσματα χρειάζεται κατ’ ελάχιστον μια διετία - και αφορά την πλήρη αναδιάρθρωση, επαναλαμβάνω την πλήρη αναδιάρθρωση, των υπηρεσιών ασφαλείας του Κράτους.
Εξηγούμαι: Η Βουλή των Ελλήνων, πρέπει να σας πω με ευρύτατη πλειοψηφία, την ευρύτερη που έχω δει, παρά τον τύπο του νομοθετήματος, ψήφισε το νομοθέτημα για την αναδιάρθρωση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, την αναδιάρθρωση της Ελληνικής Αστυνομίας, την αναδιάρθρωση της Πυροσβεστικής, την αναδιάρθρωση της Πολιτικής Προστασίας. Ψήφισαν και κόμματα της Αντιπολίτευσης και στα κατ’ ιδίαν άρθρα ψήφισαν και πάρα πολλοί Βουλευτές κομμάτων που δεν ψήφισαν επί της αρχής. Επί της αρχής ψήφισαν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή η Κυβέρνηση, ψήφισε η ΔΗΜ.ΑΡ και διάφορα άρθρα τα ψήφισαν και οι Βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων και Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Και σε πολλά άρθρα επίσης, οι Βουλευτές του ΚΚΕ, απείχαν, δεν καταψήφισαν. Τι λέει αυτή η νέα αντιμετώπιση; Καταρχήν φτιάχτηκε για πρώτη φορά, με στενοχωρεί πάρα πολύ που το χρησιμοποιώ διότι φαίνεται κάπως υπερφίαλο, αλλά είναι η αλήθεια, φτιάχτηκε για πρώτη φορά Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Μέχρι τώρα τι ήταν το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης; Το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας με έναν Υπουργό. Δημιουργεί λοιπόν ένα μικρό Υπουργείο εκατό ατόμων, από τους υπάρχοντες - δεν επιτρέπεται καμία πρόσληψη, δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες- το οποίο είναι ένα πολιτικό Υπουργείο, που χαράσσει πολιτική δημόσιας ασφάλειας. Και επίσης, έχει τεχνογνωσία απορρόφησης πόρων από την Ευρώπη και διαπραγμάτευσης στην διαχείριση πόρων με τους Ευρωπαίους εταίρους και φίλους μας. Πρέπει να σας πω ότι όταν ο Πρωθυπουργός μου έκανε την τιμή να με ορίσει Υπουργό στο συγκεκριμένο Υπουργείο, η απορροφητικότητα κοινοτικών κονδυλίων στο Υπουργείο ήταν της τάξης του 0,2%.
Το δεύτερο που κάνει το νομοθέτημα είναι ότι καθετοποιεί απολύτως τις δομές της Ελληνικής Αστυνομίας, εισάγει τον επαγγελματισμό. Όποιος είναι σήμερα τροχονόμος έξω από τη «Μεγάλη Βρετανία» και μπορεί να είναι ένας εξαιρετικός τροχονόμος, δεν σημαίνει ότι αύριο το πρωί μπορεί να γίνει ένας εξαιρετικός Αξιωματικός της Ασφάλειας. Δεν είναι το ίδιο πράγμα, δεν χρειάζεται την ίδια γνώση. Και τα δύο χρειάζονται εξειδίκευση, είναι απολύτως διαφορετικά. Χωρίζεται λοιπόν η Αστυνομία, όπως θα χώριζε ο καθένας την επιχείρησή του, σε Τάξη, σε Ασφάλεια, σε Μετανάστευση, που επίσης χρειάζεται εξειδικευμένη γνώση. Μέχρι στιγμής δεν υπήρχε τίποτε από αυτό και εξειδικεύει τα στελέχη του καθενός κλάδου για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό δεν θα συμβεί αύριο το πρωί. Θέλει καιρό, αλλά θα γίνει. Η Ασφάλεια όμως - γιατί την Τάξη την καταλαβαίνετε περίπου, περιλαμβάνει περίπου ό,τι ο καθένας καταλαβαίνει ως αστυνόμευση - είναι επίσης κάτι το εξαιρετικά σημαντικό γιατί αυτή τη στιγμή στη χώρα έχουμε, νομίζω, ανά κεφαλή τη μεγαλύτερη Ασφάλεια στην Ευρώπη, σε αριθμό υπηρετούντων, έχουμε περίπου 10.000 άτομα.
Παρεμπιπτόντως θα ήθελα να σας διαλύσω και το μύθο ότι έχουμε λίγους αστυνομικούς. Έχουμε πάρα πολλούς αστυνομικούς, έχουμε πενήντα και πλέον χιλιάδες αστυνομικούς, δηλαδή 1 προς 200, όταν ο μέσος όρος της Ευρώπης είναι 1 προς 400 κατοίκους. Απλώς τους έχουμε σε λάθος μέρη και κάνουν λάθος δουλειές. 
Στην Ασφάλεια λοιπόν έχουμε 10.000 άτομα. Με 10.000 άτομα στην Ασφάλεια, ο Υπουργός που έχει την τιμή να σας μιλάει σήμερα θα έπρεπε θεωρητικά να ξέρει τα πάντα. Δυστυχώς, αυτό απέχει πάρα πολύ από την αλήθεια, πολλές φορές δεν ξέρω τι γίνεται έξω από τη πόρτα μας. Γιατί; Γιατί όλοι αυτοί οι 10.000 άνθρωποι κάνουν λάθος δουλειές. Δεν χρειαζόμαστε 10.000 άτομα στην Ασφάλεια κυρίες και κύριοι. Το πολύ που χρειαζόμαστε είναι 4.000 με 5.000 maximum. Αλλά αλλιώς εκπαιδευμένους και με άλλο οργανόγραμμα και για να κάνουν άλλη δουλειά.
Για να τελειώσω, θέλω να σας πω ένα απλό παράδειγμα: Η Ελληνική Αστυνομία, δεν έχει αυτή τη στιγμή που συζητάμε, οι υπηρεσίες Ασφάλειας της χώρας συνολικά δεν έχουν ενιαίο pull πληροφοριών. Σημαίνει ότι κάθε πληροφορία που αποκτάμε δεν πηγαίνει σε ένα κουτί που να αξιολογείται, να προτεραιοποιείται και να μοιράζεται, σε αυτό που οι Αγγλοσάξωνες λένε need - to - know basis. Ό,τι δηλαδή ο καθένας χρειάζεται να ξέρει, ώστε να μου αποδώσει το έργο πίσω. Αντίθετα η πληροφορία, που είναι το σημαντικότερο πράγμα για να παράσχεις Ασφάλεια, είναι κατακερματισμένη σε κάθε Υπηρεσία και πολλές φορές οι Υπηρεσίες μεταξύ τους δεν επικοινωνούν. Το τι σημαίνει να μην επικοινωνούν οι Υπηρεσίες το έζησε η ανθρωπότητα, με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο, στην γνωστή, τραγική, τρομοκρατική επίθεση της 11ης του Σεπτέμβρη. Κάθισα και διάβασα το 9/11 Commission Report. Στο 9/11 Commission Report, αν μπείτε στον κόπο να το διαβάσετε - είναι ογκωδέστατο αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον ως ανάγνωσμα θα δείτε κάτι τραγικό. Ότι οι Υπηρεσίες των ΗΠΑ είχαν όλα τα στοιχεία που θα τους επέτρεπαν να αντιληφθούν τι επρόκειτο να συμβεί. Εγνώριζαν ότι τα άτομα αυτά, τα οποία εκτέλεσαν την επίθεση, ήταν άτομα με συγκεκριμένες τάσεις, εγνώριζαν (σας θυμίζω ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν μπήκαν στο αεροπλάνο με ψεύτικα διαβατήρια, μπήκαν με business class εισιτήριο και με τα κανονικά τους ονόματα) ότι οι άνθρωποι αυτοί έκαναν μαθήματα πιλότου. Ποιο είναι το τραγικότερο; Εγνώριζαν ότι παρακολουθούσαν μόνο τα μαθήματα απογείωσης και ποτέ τα μαθήματα προσγείωσης. Πού έγινε η ζημιά; Όλα αυτά δεν τα εγνώριζε μία Υπηρεσία. Οι Υπηρεσίες που γνώριζαν κάθε ένα κομμάτι από όλα αυτά δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους και είχαμε το γνωστό αποτέλεσμα. Η ανθρωπότητα από αυτό το χτύπημα και από άλλα που επακολούθησαν απέκτησε σαφή διδάγματα του πως μπορεί κανείς να καταστήσει μία χώρα ασφαλή.
Εμείς στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τον τροχό. Χρειάζεται απλώς με σοβαρότητα, με συνέπεια, να αντιγράψουμε τα διεθνή παραδείγματα, προσαρμόζοντας αυτά στις ελληνικές συνθήκες. Αυτό κάνουμε τώρα, αλλάζοντας και την εκπαίδευση, αλλάζοντας συνολικά και τις Ακαδημίες και τις Σχολές που παράγουν Έλληνες αστυνομικούς και Έλληνες πυροσβέστες. Θεωρώ ότι αν η ελληνική κοινωνία, πέρα από κόμματα και παρατάξεις, διότι το θέμα είναι εθνικό και κοινωνικό, ακολουθήσει μια σοβαρή πορεία στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται στο συγκεκριμένο κλάδο, θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις τεράστιες προκλήσεις που έρχονται.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ».
πηγη